Dag 16 - 17 - 18

Dag 16 - Vervolg busreis

....Na een nacht in de bus op de parkeerplaats bij de grensovergang geslapen te hebben, gingen rond 06.00uur alle locals de bus uit. Tegen ons werd niet gezegd dat we de bus uit moesten, maar een man schreeuwde alleen: STAMP STAMP! Door deze vriendelijke melding wisten we dus dat het tijd was voor het visa-circus. Bij de immigratie waren wij de enige toeristen (ong. 12) en werden werden door alle locals weggeduwd die steeds gingen voordringen. Na de stempel was de bus aan de Laotiaanse kant ineens pleitos... Ehmm wat?! Na een tijdje zei iemand (man van de bus denk ik) dat we richting Vietnam naar de bus moesten lopen. Gelukkig was het erg koud, 07.00 uur 's ochtends, regenachtig en mistig....perfecte omstandigheden om op je flip-flops dus ff een eindje in een communistisch land de grens over de lopen. Gelukkig liep ik niet alleen, maar met twee andere Nederlandse jongens. Met ons 50 meter zicht (door de dikke mist) konden we amper wat zien en na 10/15min lopen werden we best wel angstig. Eenmaal aangekomen bij een postwacht moesten we meelopen naar de Vietnamese immigratie, waar we onze entree-stempel moesten halen. Ondertussen waren onze backpacks uit de bus gehaald en op de stoep gedumpt, terwijl onze andere spullen (eten etc.) gewoon nog in de bus lagen. Erg netjes weer dus van onze Vietnamese vrienden. Na de stempel + 1 dollar armer (fee), moesten onze tassen door een scanner. Vandaar dat ze onze tassen dus zo vriendelijk op de stoep hadden gegooid. En toen was daar eindelijk de bus! Hoe blij kan je zijn om een bus te zien! Hahaha! Eenmaal in de bus stonden we weer ongeveer 30min stil, waarna we na deze tijd ineens weer uit de bus moesten (dit werd uiteraard overigens niet vermeld ofzo, we moesten maar aannemen dat we eruit moesten aangezien de locals weer allemaal bivakkeerden...), backpacks eruit blaablabla. Ik werd er echt gek van, had totaal geen zin meer in dit achterlijke onzinnige gedoe en verlangde erg naar Laos en m'n gezellige groep. Na een hele tijd buiten in onwetendheid te hebben gestaan konden we eindelijk weer terug in de bus en haaaalleluja praise the lord we vertrokken! Gelukkig ben ik inmiddels wel al gewend aan de bumpy speedy rides door de bergen, dus werd niet (extreem) misselijk... Echter aan de wegen en de manier van rijden blijf ik me elke keer weer verbazen. Vooral in Laos zijn de wegen zo slecht dat ik asf en toe bijna bang was dat de banden het zouden begeven, omdat ze behoorlijk snel over de harde stenen, grind etc. razen. In Vietnam viel dit gelukkig wel mee, maar in een grote bus merk je dit ook wel minder. T.o.v. van Thailand en Laos rijden er in Vietnam extreem veel scooters op de weg. Ze razen met centimers langs elkaar, een tweebaans-weg is doorgaands een vierbaans-weg en ze houden erg van hun toeters. Onderweg richting Hanoi zag ik de bekende truck vol met puppy', klaar om verwerkt te worden in een gerecht, bah! Ik hou niet van animals, maar dit was wel echt beestachtig (ha-ha) zielig. Verder vervoeren ze hier echt alles op hun scootertjes: zakken rijst/eten, koelkastjes, pc-apparatuur etc. Zelfs hele families zitten tezamen op de scooter. Vader, moeder, baby, broer/zus en soms hebben ze ook nog producten bij zich. Vaak zijn de kinderen net zo oud als Chloé, nou ik zie Alain, Dee en Chloé (of binnenkort Kev, Sas en mini) nog niet zo snel met z'n allen in een overvolle straat op een scooter crossen, bizar! Maar ja, dat is hun levensstijl. Er wordt tevens ook niet gek opgekeken als iemand ineens aan het spookrijden is, je ziet het zowat de hele tijd. Gekkehuis dus! Nou na dit allemaal gezien en beleeft te hebben kwamen we rond 19.00/20.00uur aan in Hanoi.
Samen met vier Ierse meisjes uit de bus heb ik een guesthouse gezocht en uiteindelijk voor 5dollar p.p. een kamer gedeeld. Gezellige meisjes, maar helaas niet zoals m'n andere buddies. Na avondeten naar bed gegaan, was kapot van deze bizarre dag. Wel weer een avontuur rijker!

Dag 17 - Hanoi

Vanmorgen heb ik een day-trip naar Halong Bay geboekt + treinreis naar Hué. Daarna verwisseld van guesthouse, want de Ierse meisjes vonden deze guesthouse niet fijn en hadden 's nachts buiten de deur een grote rat zien lopen... Ik ben dus met hun meegegaan naar een andere hostel: Hanoi Backpackers Hostel. Dit was m'n eerste dorm-room ervaring. Viel me niet tegen gelukkig! De bunk-beds waren schoon/fijn, groot kluisje onder m'n bed (die van mij was uiteraard stuk, dus moest de handyman in actie komen...heb ik weer! haha) en schone gezamenlijke wc's/douches. Beetje een schoolreisje gevoel, haha! Overdag ben ik alleen op stap gegaan en heb ik rondgelopen in de drukke straten van Hanoi en het Hoan Kiem Lake bezocht. Hier huist een hele oude schildpad die blijkbaar slechts 2x per jaar boven water komt en wie was de gelukkige om deze te zien? Moi!! Hahahahaah, ik moest echt lachen dat dit mij weer overkwam en ik heb gelukkig nog de kans gehad om een foto te maken (er stonden allemaal over-enthousiaste mensen langs de kant van het water, dus moest me er doorheen proppen.). Het was een leuke dag vandaag, vooral na de lange busreis van gisteren is het lekker om een dagje weer even iets alleen te ondernemen.

Dag 18 - Halong Bay & treinreis

Vanmorgen in het donker opgestaan en ingepakt in de dorm-room, dat vind ik dus minder aan een gezamenlijke kamer...geen privacy en je kan niet ff het licht aandoen terwijl iedereen ligt te pitten. Om 08.30uur
werd ik opgehaald door een mini-van voor m'n 3,5uur-durige busreis naar Halong Bay. Erg kort dus gelukkig, haha! Halong Bay was erg mooi, vooral de Fishing Village. Het is een klein dorpje in het water temidden van alle rotsen (lijken meer op bergen in het water). Super schattig was het! Samen met een paar Chinese toeristen (lol) per bootje (+ vrouw die roeide) door de Village gevaren. Info: Er wonen in totaal 100 families in het dorpje en er is zelfs een school! Deze was helaas gesloten vandaag, want het was zondag. Na de village een cave bezocht (in de rotsen/bergen, gelukig niet zwemmen ofzo...) en daarna weer terug naar de kust. Rond 20.30uur aangekomen per mini-van in Hanoi. Om 23.00uur ging mijn trein alweer vanaf het Hanoi-treinstation richting Hué. Drukke dag weer dus. Ik wilde zeker weten dat ik op tijd was, je weet het maar nooit natuurlijk, dus ik was rond 21.45uur per taxi naar het station gegaan. In de trein had ik een stoel, geen bed. Dus 12 uur lang heerlijk rechtop zitten, maar blijkbaar kan het gevaarlijker zijn als je een sleeper neemt. Je zit dan namelijk met 3 andere mensen (vaak locals) in een coupé en kan dus eenvoudig beroofd worden. Daarom dus maar voor een stoel gekozen. Gelukkig had ik een plek naast het raam, maar helaas zat naast mij een medium-stinkende man (na verloop van tijd stinkt het hele treinstel echter naar mens, eten, zweet, warmte - geen ramen open.) en hij zat al meteen heel irritant zonnebloempitten te snaaien. Hij bood mij ook een pit aan, maar dit heb ik afgewezen...zag er niet erg fris uit. Dit werd dus een laaaaaange rit. Na een tijdje gebaarde de zonnebloempit-man dat hij wilde wisselen van plek (wilde waarschijnlijk ook van het uitzicht genieten), maar daar ga ik natuurlijk niet aan beginnen. Ik zat overigens ook helemaal vast tussen m'n tas, dus dat zou erg lastig worden. In het treinstel was ik verder de enige toerist, dus dat was ook wel een aparte ervaring. Wederom stond er een tv extreem hard aan (zijn ze hier doof ofzo?) en werden er erg vreemde soaps + films gedraaid. Gelukkig viel ik ondanks de stank, muffe warme lucht en herrie na verloop van tijd toch in slaap. Tijdens de treinreis heb ik ook kunnen genieten van het prachtige landschap en de vele rice-paddies. Helaas ging de trein te snel om mooie foto's te maken, maar ik heb er in ieder geval wel zelf van genoten!